O mes de febreiro comezaba coa nova de que Portugal conxelaría a superficie de plantación de eucalipto ata o ano 2030. Actualmente, Portugal conta con arredor de 812.000 ha de eucaliptos, o cal supón o 9% do seu territorio. Mais con esta medida o goberno portugués non só pretendía parar a expansión do cultivo de eucaliptos, se non tamén frear graves incendios forestais (unha lacra que tamén asedia Galiza todos os anos) e propiciar o aumento da superficie arborada de piñeiros bravos, sobreiras e carballos.
Fronte a esta resolución aplaudida polo Bloco de Esquerda, o PCP e varios colectivos ecoloxistas, a situación na Galiza é moi diferente. Diversas accións postas en marcha da man do Partido Popular situaron o noso País á cabeza da produción estatal de eucalipto. E é curioso o feito de que o estado español sexa o segundo produtor mundial de eucalipto, unicamente por detrás de Australia, e que en Galiza aumentaran en máis de 460.000 as hectáreas de eucaliptos nuns 30 anos, en detrimento do solo agrario, do cal se perderon arredor de 290.000 ha.
Paralelamente, segundo o Rexistro Estatal de Emisións e Fontes Contaminantes, a contaminación das grandes industrias galegas aumentou. O informe sitúa a Galiza no primeiro posto en emisións de flúor, mercurio e compostos perfluorocarbonados, e no segundo de CO2, SO2, gases de efecto invernadoiro, substancias acidificantes e compostos clorados. Todo isto fai que o país galego sexa a segunda zona máis contaminada da Península.
Hai máis: gran parte dos ríos están empresados e os montes cheos de aeroxeradores, producimos ata un 40% de excedente en enerxía eléctrica pero pagamos máis ca noutros lugares do Estado que non producen. O cancro de SOGAMA continua coa súa teima de estenderse por todo o país: a medida que vai minguando a capacidade da planta de Cerceda, son máis as localizacións nas que se pretende soterrar e queimar toneladas e toneladas de lixo, sen ter en conta os efectos que esta forma de tratar os refugallos ten sobre os ecosistemas galegos. E, segundo a Dirección Xeral de Conservación da Natureza, en Galiza son xa 8 as especies extintas. Ademais, están documentadas outras 65 especies (40 de flora e 25 de fauna) en risco de extinción. A situación empeora co paso dos anos e seguirao a facer mentres non se apliquen medidas que freen as agresións ao medio galego e restauren os hábitats danados.
Hoxe, 5 de xuño, celebramos o día Mundial do Medio, na mesma semana en que Donald Trump anunciaba a retirada dos Estados Unidos do Acordo Climático de París. Mais a diferenza das grandes potencias mundiais, as cales continuaron a desenvolverse economicamente en detrimento do bo estado do seu medio natural, na Galiza non se apreciaron melloras nos datos de ocupación laboral. Galiza é o polígono ás aforas da cidade en que se colocan todas as industrias para que aos señoritos da capital non lles molesten as vistas nin os fumes.
En definitiva, Galiza é un territorio colonizado, degradado e espoliado, completamente ao servizo do grande capital.A falta de medidas do goberno galego que equilibren desenvolvemento e sustentabilidade supón un condicionamento do medio natural galego e, polo tanto, un condicionamento do futuro da mocidade na Galiza.
Nun día coma o de hoxe, debemos seguir a demandar medidas que camiñen cara unha Galiza sustentábel, e isto pasará por superar o mantra capitalista de que o crecemento económico é a única vía de progreso, así como por rachar coa nosa situación colonial na que os grandes poderes non gardan o máis mínimo respecto polo noso medio e só se interesan por xerar beneficios a costa del. É necesaria a posta en marcha de políticas sustentables que permitan aproveitar os nosos recursos de xeito eficiente e sen prexudicar o medio.
